معنی از کوه های مدینه

احد

سریالی از سیروس مقدم

شهر پیامبر

شهر

کوه بابا

(مَ نِ) [ع. مدینه] (اِ.) شهر. ج. مدن، مداین.، ~ی فاضله آرمان شهر.

دیدن شهر مدینه در خواب، بر شش وجه تعبیر میشود: خیر، آرامی و آسایش، مغفرت، رحمت، نجات و خوشی و رفاه زندگی. - خالد بن علی بن محد العنبری

شهر،
* مدینهٴ فاضله: شهری خیالی که مردم آن جهت به‌دست آوردن سعادت حقیقی کوشش کنند و ادارۀ چنین مدینه‌ای در دست فاضلان و حکیمان باشد،

بلد، شهر، ولایت

دخترانه، شهر، نام شهری در عربستان که پایگاه حکومت حضرت محمد (ص) بود

شهر پیامبران (ص) در عربستان صعودی

کوه کوه. (ق مرکب) بسیار زیاد. فراوان. (فرهنگ فارسی معین). از سر تا پا. (ازآنندراج). کوه تاکوه. (ناظم الاطباء). پشته پشته. تپه تپه. برآمدگیها و برجستگی های بسیار بلند:
تلی گشته هر جای چون کوه کوه
برش چشمه ٔ خون ز هر دو گروه.
فردوسی.
به هر جای بد توده چون کوه کوه
ز گردان ایران وتوران گروه.
فردوسی.
به هم بر فکندندشان کوه کوه
ز هر سو به دور ایستاده گروه.
فردوسی.
نخست لدروه کز روی برج و باره ٔ آن
چو کوه کوه فروریخت آهن و مرمر.
فرخی.
خون روان شد همچو سیل از چپ و راست
کوه کوه اندر هوا زین گرد خاست.
مولوی.
کنم وصف پیلان گردون شکوه
که کیف خیالم رسد کوه کوه.
یحیی کاشی (از آنندراج).
مگر ابدال چرخ این کوه دیده
که بانگش کوه کوه از سر پریده.
سالک قزوینی (از آنندراج).

مدینه ٔ افلاطون. [م َ ن َ / ن ِ ی ِ اَ] (اِخ) رجوع به مدینه ٔ فاضله و نیز رجوع به افلاطون شود.

مَدِینه مِیثاق، مدینه نیویورک است، شرحی در این باره در کتاب مبارک God Passes By مندرج است که در محضر انور حضرت عبدالبهاء در مجمع احبّاء الله در مدینه نیویورک ترجمه سوره الغُصن تلاوت شد و بعد، آن مدینه از لسان اَطهَر به مَدِینه میثاق تسمیه گردید،

مدینه مُحَصَّه، منظور عکاست که حصار محکم و منیع پیرامونش آنرا به صورت قلعه حَصِینی در آورده است،

164